พูดถึงเรื่องวรรณกรรมเป็นคำศัพท์ที่เราได้ยินกันมาตั้งแต่สมัยเรียนซึ่งมีส่วนนี้เป็นส่วนที่สำคัญในวิชาเรียนภาษาไทยที่เราจะคุ้นชินกันเป็นอย่างดีซึ่งวรรณกรรมมีความหมายถึงวรรณคดีหรือศิลปะอันเป็นผลงานซึ่งเกิดขึ้นจากการคิดและการจินตนาการจากนั้นถูกนำมาเรียบเรียงและนำมาบอกเล่าผ่านการบันทึกและขับร้องหรือออกมาด้วยกลวิธีต่างๆของคนในยุคสมัยก่อนซึ่งโดยทั่วไปแล้วในส่วนของวรรณกรรมจะแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือวรรณกรรมที่เป็นลายลักษณ์หมายถึงวรรณกรรมที่ถูกบันทึกไว้เป็นตัวอักษร และประเภทที่ 2 คือวรรณกรรมมุขปาฐะ ได้แก่วรรณกรรมที่เล่า บอกต่อกันเป็นเรื่องราวแต่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรนั่นเอง
ดังนั้นในส่วนของวรรณกรรมจึงค่อนข้างมีความหมายกว้างและมีความหลากหลายครอบคลุมไปถึงการบอกเล่าเรื่องประวัติศาสตร์นิทานและตำนานต่างๆทั้งเรื่องขำขันเรื่องสั้นและนวนิยายรวมไปถึงบทเพลงและคำคมต่างๆด้วยจึงเรียกว่าทุกหมวดหมู่ที่มีการ แสดงถึงศิลปะกลายเป็นส่วนสำคัญและเป็นงานวรรณกรรมประเภทใดประเภทหนึ่งด้วยนั่นเอง
วรรณกรรมที่เป็นผลงานในเชิงศิลปะ ที่สะท้อนออกมาโดยการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารเรื่องราวต่างๆให้อีกฝ่ายหนึ่งมีความเข้าใจระหว่างมนุษย์ดังนั้นภาษาจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้แล้ว วรรณกรรมยังสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ชนิดด้วยกันคือวรรณกรรมประเภทร้อยแก้วและวรรณกรรมประเภทร้อยกรอง
วรรณกรรมประเภทร้อยแก้ว คือข้อความเรียงที่แสดงถึงเนื้อหาและเรื่องราวต่างๆผ่านตัวอักษรและตัวหนังสือที่เราอ่านกันเป็นภาษาอ่านปกติ
ส่วนวรรณกรรมประเภทร้อยกรองเป็นข้อความที่มีการใช้สัมผัสทำให้สัมผัสได้ถึงความหมายของภาพและสร้างจินตนาการของผู้ฟังให้เกิดขึ้นได้ง่ายและมากกว่าซึ่งในส่วนของร้อยกรองนั้นมีหลายแบบไม่ว่าจะเป็นโคลงฉันท์กาพย์กลอนและร่าย
และเมื่อพูดถึงเรื่องของงานวรรณกรรมเราก็มักจะนึกถึงการขับเสภาบทเห่กล่อมรวมไปถึงศิลปะวัฒนธรรมไทยที่เกิดขึ้นในสมัยอดีตความอยู่เย็นเป็นสุขและความสงบร่มเย็น ต่างๆของสมัยก่อนเป็นต้นว่าสมัยรัชกาลที่ 4 และรัชกาลที่ 5 ที่ถือได้ว่าเป็นยุครุ่งเรืองของงานวรรณกรรมและมีการ แต่งบทร้อยแก้วร้อยกรองรวมไปถึงนิทานปรัมปราต่างๆเกิดขึ้นมากมายในยุคนี้จึงถือได้ว่านี่คือยุคแห่งการสร้างความบันเทิงเป็นสมัยที่มีความสนุกสนาน ซึ่งในส่วนของงานวรรณกรรมจึงเรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของคนไทยและคงจะอยู่กับเราไปอีกยาวนาน
แต่สิ่งที่สำคัญก็คือคนรุ่นหลังที่จะยังคงอนุรักษ์วรรณกรรมและวัฒนธรรมของไทยเหล่านี้เอาไว้ให้อยู่กับเราไปอีกนานเท่านั้นได้หรือไม่ทั้งนี้ก็ต้องอาศัยการปลูกฝังและการให้ความสำคัญจากรุ่นสู่รุ่นนั่นเอง